Πρέπει να συνεχίσω αυτή την έκθεση χωρίς να ενδώσω σε τελετουργία ή αποφυγή, μέχρι να μπορέσω να αντέξω τη δυσφορία μου, ακόμα κι αν αυτή διαρκέσει μία ώρα ή περισσότερο.

Στο μεταξύ, θα βιώσω τον φόβο όσο πιο συνειδητά και πλήρως γίνεται, χωρίς να προσπαθήσω να τον απενεργοποιήσω με οποιαδήποτε τελετουργία, είτε νοερή είτε στην πράξη.

Θέλω να ξεφύγω, αλλά ξέρω ότι πρέπει να μείνω εδώ και να μην τελετουργώ.

Σκέφτομαι τα χειρότερα πιθανά πράγματα που μπορεί να συμβούν αν δεν εκτελέσω τα τελετουργικά μου Πόσο ζωηρά μπορώ να αναπαραστήσω αυτό το σενάριο στο μυαλό μου;

Νιώθω τρομοκρατημένη/ος, αλλά θα ξεπεράσω τους φόβους μου όσο θα περνάει ο καιρός, αν δεν αποφεύγω τα ερεθίσματα και δεν ενδίδω σε τελετουργίες.

Αισθάνομαι απαίσια. Θα αισθανόμουν αμέσως καλύτερα αν σκεφτόμουν κάτι ευχάριστο ή διαβεβαίωνα τον εαυτό μου με έναν νοερό καταναγκασμό, αλλά ξέρω ότι μακροπρόθεσμα αυτό λειτουργεί υπέρ μου για να είμαι καλά.” Αν συνεχίσω την έκθεσή μου χωρίς τελετουργίες, παρά τη δυσφορία μου, θα το συνηθίσω και δεν θα νιώθω απαίσια.

Πρέπει να αναπνέω, αργά και ρυθμικά, με τη διαφραγματική αναπνοή που έμαθα και σταδιακά μαθαίνω να αντιμετωπίζω την κατάσταση. Αισθάνομαι απαίσια αυτή τη στιγμή, αλλά θα περάσει καθώς συνεχίζω τη θεραπεία.