Ψυχαναλυτές εκτιμούν ότι δεν είμαστε τόσο επιλεκτικοί με τους συντρόφους μας, όσο νομίζουμε

Πληθώρα ερευνών έχουν αναδείξει ότι οι άνθρωποι είναι πιο προσκολλημένοι στη σχέση τους, ακόμα και όταν τα πράγματα δεν πάνε και τόσο καλά, σύμφωνα με ένα νέο άρθρο που δημοσιεύθηκε στο Personality and Social Psychology Review. Αυτό έρχεται σε αντίθεση με την υποάρχουσα αντίληψη, ότι οι περισσότεροι είναι αρκετά επιλεκτικοί όσον αφορά την αναζήτηση συντρόφου, και κατ’ επέκταση στη διατήρηση της σχέσης μακροπρόθεσμα.

Η Joel και ο συν-συγγραφέας της Geoff MacDonald εξέτασαν την επιστημονική βιβλιογραφία σχετικά με τη σύναψη και τη διατήρηση των ρομαντικών σχέσεων. Σημείωσαν ότι οι άνθρωποι δεν είναι ιδιαίτερα επιλεκτικοί όταν επιλέγουν σύντροφο. Μια μεγάλη μελέτη για τα γρήγορα ραντεβού, για παράδειγμα, διαπίστωσε ότι οι συμμετέχοντες είπαν ναι κατά μέσο όρο στο 40% των επιλογών τους για ραντεβού. Η έρευνα διαπίστωσε επίσης ότι οι άνθρωποι τείνουν να υπερεκτιμούν την προθυμία τους να απορρίψουν πιθανούς συντρόφους που έχουν εκφράσει ενδιαφέρον γι’ αυτούς, ακόμη και αν έχουν κάποια ανεπιθύμητα χαρακτηριστικά.

Το να ερωτευτεί κανείς δεν είναι ιδιαίτερα σπάνιο, επίσης. Αντιθέτως, οι άνθρωποι έχουν την τάση να προσκολλώνται γρήγορα στους συντρόφους τους. “Για παράδειγμα, σε μια κλασική μελέτη, προσλήφθηκαν ανύπαντροι προπτυχιακοί φοιτητές και παρακολουθήθηκαν οι εμπειρίες τους από τον έρωτα κατά τη διάρκεια ενός εξαμήνου (Aron et al., 1995)”, εξηγούν οι ερευνητές. “Από τους προπτυχιακούς φοιτητές που προσλήφθηκαν για τις δύο διαχρονικές μελέτες, το 33% των συμμετεχόντων στη Μελέτη 1 ερωτεύτηκε κατά τη διάρκεια μιας περιόδου 12 εβδομάδων”.

Η απόφαση να εγκαταλείψει κανείς μια καθιερωμένη σχέση, εν τω μεταξύ, φαίνεται να είναι ιδιαίτερα δύσκολη για πολλούς ανθρώπους, ακόμη και όταν η σχέση είναι καταχρηστική. Οι άνθρωποι συχνά βιώνουν ενοχές και άλλα αρνητικά συναισθήματα όταν παίρνουν την απόφαση να χωρίσουν με έναν σύντροφο.

“Ακόμη και μετά τη διάλυση μιας σχέσης, ο χωρισμός δεν “κολλάει” πάντα. Οι on-again/off-again σχέσεις είναι συχνές, σύμφωνα με τις οποίες μια σχέση διαλύεται και ανανεώνεται, συχνά επανειλημμένα”, σημείωσαν οι ερευνητές.

“Το κύριο επιχείρημα της δημοσίευσης είναι ότι, κατά κανόνα, οι άνθρωποι θέλουν πολύ να καταλήξουν σε μια μακροχρόνια σχέση και έτσι η κρίση μας και οι τάσεις λήψης αποφάσεων φαίνεται να είναι βαθμονομημένες προς αυτόν τον στόχο”, δήλωσε ο Joel στο PsyPost. “Οι αποφάσεις που προωθούν μια σχέση τείνουν να μοιάζουν με προεπιλεγμένες επιλογές -τις εύκολες επιλογές- ενώ οι αποφάσεις που παραιτούνται από ρομαντικές ευκαιρίες ή απορρίπτουν ρομαντικούς συντρόφους μοιάζουν πολύ πιο δύσκολες”.

Οι σχέσεις, βέβαια, είναι πολύπλοκες και επηρεάζονται από αμέτρητους παράγοντες.

“Αυτή η εργασία διατυπώνει μια ευρεία θέση που αναμφίβολα έχει πολλές οριακές συνθήκες”, δήλωσε ο Joel. “Στην εργασία, εξετάζουμε την πιθανότητα ότι οι πολύ ελκυστικοί σωματικά άνθρωποι έχουν την πολυτέλεια να είναι πιο επιλεκτικοί όσον αφορά τους ρομαντικούς συντρόφους (μικτά στοιχεία) και ότι οι γυναίκες είναι πιο επιλεκτικές από τους άνδρες (μικτά στοιχεία)”.

“Τα δεδομένα από τα οποία αντλούμε είναι επίσης περιορισμένα με διάφορους σημαντικούς τρόπους, δεδομένου ότι η επιστήμη των σχέσεων, όπως και η ψυχολογία ευρύτερα, τείνει να υπερδειγματοληπτεί σε μεγάλο βαθμό τους cis, λευκούς, εύπορους, μη ανάπηρους δυτικούς συμμετέχοντες (π.χ. Williamson et al., 2021)”, πρόσθεσε ο Joel.

“Η δυτική διαδικασία ερωτοτροπίας μοιάζει πολύ διαφορετική από εκείνη του μεγαλύτερου μέρους του κόσμου, όπου οι οικογένειες τείνουν να παίζουν μεγαλύτερο ρόλο στην επιλογή συντρόφου. Επιπλέον, οι ίδιες περιθωριοποιημένες ομάδες που τείνουν να αντιμετωπίζουν εμπόδια στη γνωριμία (π.χ. στίγμα στις εφαρμογές γνωριμιών) απουσιάζουν επίσης σημαντικά από τα δείγματά μας. Η απόκτηση πιο διαφορετικών δειγμάτων, τόσο εντός όσο και εκτός της Βόρειας Αμερικής, είναι μια κρίσιμη μελλοντική κατεύθυνση για τον τομέα μας”.