Η ανεργία… φέρνει υπνηλία

Οι άνθρωποι που είναι άνεργοι είναι πιο πιθανό να κοιμούνται υπερβολικά, σύμφωνα με ευρήματα που δημοσιεύονται στο περιοδικό Economics and Human Biology. Αυτά τα προβληματικά αποτελέσματα του ύπνου είναι ιδιαίτερα πιθανό να πλήξουν όσους βιώνουν παρατεταμένη ανεργία.

Μετά την πανδημία COVID-19, η ανεργία έχει αυξηθεί δραστικά, υπογραμμίζοντας την ανάγκη για περαιτέρω μελέτη των επιπτώσεων της ανεργίας στην ψυχική και σωματική υγεία. Τα άτομα που είναι άνεργα τείνουν να έχουν χειρότερη υγεία και ένας παράγοντας που συμβάλλει σε αυτό μπορεί να είναι ο κακός ύπνος. Ωστόσο, η σχέση μεταξύ ύπνου και ανεργίας δεν είναι σαφής. Ορισμένες μελέτες δείχνουν ότι τα άνεργα άτομα κοιμούνται λιγότερο σε σύγκριση με τα άτομα που εργάζονται, ενώ άλλες μελέτες δείχνουν ότι κοιμούνται περισσότερο.

Οι ερευνητές David G. Blanchflower και Alex Bryson είχαν ως στόχο να διερευνήσουν εκ νέου τη σχέση μεταξύ της ανεργίας και του ύπνου, λαμβάνοντας υπόψη διάφορα αποτελέσματα που σχετίζονται με τον ύπνο – διάρκεια ύπνου, σύντομος ύπνος, μακρύς ύπνος, ανεπαρκής ύπνος και διαταραγμένος ύπνος. Διέκριναν επίσης μεταξύ διαφόρων τύπων ανεργίας – βραχυπρόθεσμη ανεργία (λιγότερο από ένα έτος), μακροχρόνια ανεργία (ένα έτος ή περισσότερο) και ανικανότητα για εργασία.

Οι Blanchflower και Bryson ανέλυσαν δεδομένα από την έρευνα του Behavioral Risk Factor Surveillance System (BRFSS), μια τηλεφωνική έρευνα σε κατοίκους των ΗΠΑ που διεξάγεται από το Κέντρο Ελέγχου Ασθενειών (CDC). Η έρευνα ρώτησε τους συμμετέχοντες σχετικά με τις συμπεριφορές κινδύνου που σχετίζονται με την υγεία τους, συμπεριλαμβανομένων των συνηθειών τους στον ύπνο. Οι ερευνητές επικεντρώθηκαν σε δεδομένα που συλλέχθηκαν μεταξύ 2006 και 2019, τα οποία περιελάμβαναν 2,5 εκατομμύρια ερωτηθέντες.

Οι συμμετέχοντες κλήθηκαν να δηλώσουν την ποσότητα ύπνου που συνήθως κοιμούνται μέσα στην ημέρα. Σε κάθε έτος της έρευνας, η μέση απάντηση κυμάνθηκε κοντά στις 7 ώρες ύπνου την ημέρα, για μέσο όρο 6,98 σε όλα τα έτη της έρευνας. Ενώ οι περισσότεροι ερωτηθέντες (61,3%) δήλωσαν ότι κοιμούνται μεταξύ 7 και 9 ωρών την ημέρα, το 35,2% χαρακτηρίστηκε ως βραχύς ύπνος, με 6 ή λιγότερες ώρες ύπνου. Ένα πολύ μικρότερο ποσοστό (3,5%) ήταν αυτοί που κοιμούνται πολύ, δηλαδή 10 ή περισσότερες ώρες ημερησίως.

Τα ευρήματα αποκάλυψαν ότι, κατά μέσο όρο, οι άνεργοι κοιμόντουσαν ελάχιστα περισσότερο από ό,τι οι εργαζόμενοι – ενώ οι εργαζόμενοι κοιμόντουσαν 6,87 ώρες την ημέρα, οι βραχυχρόνια άνεργοι κοιμόντουσαν 6,99 ώρες και οι μακροχρόνια άνεργοι 6,91 ώρες.

Ενώ το 37,3% των ατόμων που εργάζονταν κοιμόντουσαν κάτω από 7 ώρες, το 37,8% των βραχυχρόνια ανέργων και το 42,3% των μακροχρόνια ανέργων κοιμόντουσαν. Περαιτέρω, το 1,9% των ατόμων που εργάζονταν κοιμόντουσαν πάνω από 10 ώρες, σε σύγκριση με το 5% των βραχυχρόνια ανέργων και το 6% των μακροχρόνια ανέργων. Οι μισοί από αυτούς που προσδιορίστηκαν ως “ανίκανοι να εργαστούν” ήταν βραχύς ύπνος και το 9% ήταν μακρύς ύπνος.

Όταν οι συμμετέχοντες ρωτήθηκαν πόσο συχνά τον τελευταίο μήνα ένιωθαν ότι δεν κοιμούνται αρκετά, όσοι ήταν άνεργοι ανέφεραν περισσότερες ημέρες ανεπαρκούς ύπνου σε σύγκριση με τους εργαζόμενους. Όταν ρωτήθηκαν πόσο συχνά δυσκολεύονταν να κοιμηθούν ή να παραμείνουν κοιμισμένοι τις τελευταίες δύο εβδομάδες, οι ομάδες των βραχυχρόνια ανέργων, των μακροχρόνια ανέργων και των ανίκανων να εργαστούν δυσκολεύονταν περισσότερο σε σύγκριση με τους απασχολούμενους.

Συνολικά, τα ευρήματα προσφέρουν ενδείξεις ότι η ανεργία μπορεί να επηρεάσει αρνητικά τον ύπνο, ιδίως μεταξύ όσων είναι άνεργοι για περισσότερο από ένα έτος και όσων δεν μπορούν να εργαστούν. Μετά τη Μεγάλη Ύφεση του 2007-2009, η παρατεταμένη ανεργία γίνεται όλο και πιο συχνή στις Ηνωμένες Πολιτείες – μια ανησυχία δεδομένου ότι ο κακός ύπνος συνδέεται με μεγαλύτερη πιθανότητα εμφάνισης ασθενειών ή θανάτου. Οι κακές συνήθειες ύπνου μπορεί επίσης να περιορίσουν την ικανότητα ενός ατόμου να αναζητήσει και να εξασφαλίσει μια θέση εργασίας, οδηγώντας τους Blanchflower και Bryson να υποδείξουν ότι τα προβλήματα ύπνου μπορεί ενδεχομένως να οδηγήσουν τους ανθρώπους στην ανεργία ή να οδηγήσουν όσους είναι άνεργοι στην ανικανότητα να εργαστούν.