5+1 συμβουλές για να αντιμετωπίσετε το κλάμα του παιδιού με ενσυναίσθηση

«Σταμάτα να κλαψουρίζεις!», λένε συχνά οι γονείς στα παιδιά τους. Είναι δύσκολο να ακούει κάποιος το παιδί του να παραπονιέται συχνά με το παραμικρό.

Αρκετοί γονείς μπορεί να εκνευριστούν πολύ, ειδικά αν τα παιδιά τους είναι μεγαλύτερα και πιθανόν να καταλήξουν στο συμπέρασμα πως φέρεται σαν μωρό. Οι περισσότεροι γονείς μάλιστα, θεωρούν ότι το συχνό και επιτακτικό κλάμα λειτουργεί ως «μοχλός εκβιασμού», προκειμένου να τους κάνουν τα χατίρια.

Από πού ακριβώς προέρχεται η γκρίνια; Τα μωρά κλαίνε όταν πεινάνε ή όταν χρειάζονται αλλαγή πάνας. Δεν έχουν αναπτύξει την ικανότητα να εκφράζονται με λόγια. Μέχρι τα δύο τους χρόνια, ήδη δένουν λέξεις μεταξύ τους και σχηματίζουν προτάσεις. Μετά τα πρώτα δύο χρόνια η γκρίνια αρχίζει με πλήρη ισχύ. Είναι ένας συνδυασμός κλάματος και λέξεων. Στη συνέχεια, αρχίζει μια διαδικασία εκμάθησης του τρόπου έκφρασης των σύνθετων συναισθημάτων του με πιο ώριμο τρόπο. Έχετε κατά νου ότι τα μεγαλύτερα παιδιά συχνά υποτροπιάζουν σε παλαιότερες συμπεριφορές όταν νιώθουν αναστατωμένα ή θέλουν κάτι πολύ, οπότε μπορεί να κλαίνε κι αυτά.

Οι γονείς μπορούν πράγματι να ενθαρρύνουν τη γκρίνια καθιερώνοντας ένα μοτίβο ικανοποίησης της επιθυμίας του παιδιού κάθε φορά που κλαψουρίζει. Συχνά οι γονείς το κάνουν για να σταματήσουν τη γκρίνια ή επειδή δεν αντέχουν να λένε όχι στο παιδί τους. Για τον γονέα, αισθάνεται σαν να πληγώνει το παιδί με αποτέλεσμα αυτή η διάδραση γονέα-πάιδιού να γίνει μοτίβο συμπεριφοράς.

Ευτυχώς, υπάρχουν τρόποι με τους οποίους μπορείτε να βοηθήσετε, ώστε η γκρίνια να μειωθεί:

• Αποδοχή. Οι γονείς πρέπει να αποδεχτούν ότι είναι φυσιολογικό και φυσικό τα παιδιά τους να κλαίνε. Είναι μια εναλλακτική λύση το κλάμα. Κατά κάποιο τρόπο, είναι πιο προχωρημένο από το απλό κλάμα, επειδή χρησιμοποιεί λέξεις. Όταν ένα παιδί κλαψουρίζει, είναι καλύτερο να αποδεχτείτε ότι είναι αναστατωμένο και χρειάζεται τη βοήθειά σας. Αν το γελοιοποιήσετε ή προσπαθήσετε να το κλείσετε, θα νιώσει ότι είναι απαράδεκτο να εκφράζει τα συναισθήματά του.

• Αναγνωρίστε τα συναισθήματα του παιδιού. Μπορείτε να πείτε: “Βλέπω ότι είσαι αναστατωμένος. Θέλεις να το συζητήσουμε;”. Μόλις αναγνωρίσετε τα συναισθήματά του, ίσως μπορέσει να μιλήσει πιο ήρεμα. Το αίτημα έχει ληφθεί υπόψη.

• Ενθαρρύνετε μια πιο ήρεμη συζήτηση. Μπορείτε να πείτε: “Μπορείς να μιλήσεις πιο ήρεμα; Θέλω να σε καταλάβω και να σε βοηθήσω”.

• Δώστε του λογικές εξηγήσεις. Αν δεν μπορείτε να ικανοποιήσετε την επιθυμία του παιδιού σας, δώστε του μια λογική εξήγηση. Για παράδειγμα, “Δεν μπορώ να σου αγοράσω μια καινούργια ρακέτα τένις σήμερα. Μόλις σου αγόρασα ένα μπουφάν της ομάδας”. Όταν δίνετε στο παιδί σας μια εξήγηση που βγάζει νόημα, θα δεχτεί πιο εύκολα την άρνησή σας. Θα ξέρει ότι δεν πρόκειται για μια αυθαίρετη άρνηση.

• Προτείνετε μια θετική λύση. Όταν διαπραγματεύεστε στη μέση ενός καταστήματος, πείτε: “Ας βάλουμε τη ρακέτα του τένις στη λίστα επιθυμιών σου” και πληκτρολογήστε την στο κινητό σας τηλέφωνο. Θα νιώσει ότι την παίρνετε στα σοβαρά και θα εμπιστευτεί ότι μπορεί να εκπληρώσετε την επιθυμία της στο μέλλον. Όσο πιο πολύ την πραγματοποιείτε όταν μπορείτε, τόσο περισσότερο θα σας εμπιστεύεται.

• Θετική παρότρυνση. Όταν σας ζητάει κάτι χωρίς να γκρινιάζει, να το επαινείτε πάντα. Πείτε του το. “Μου αρέσει ο τρόπος που μου το ζητάς”. Με την πάροδο του χρόνου, οι λεκτικές του ικανότητες, οι θετικές του εμπειρίες και η επιθυμία του να σας ευχαριστεί θα το βοηθήσουν να εκφράζεται χωρίς να κλαψουρίζει.