Γιατί οι εκφοβιστές φαίνονται άτρωτοι;

Το φαινόμενο του εκφοβισμού, φαίνεται πως κερδίζει ολοένα και περισσότερο έδαφος στις μέρες μας, στο διαδίκτυο , στην εργασία, στις οικογένειες, ακόμα και σε νομικές διαφορές.

Είναι δύσκολο για τους ανθρώπους να πιστέψουν ότι κάποιος θα έκανε κακό χωρίς ενσυναίσθηση, τύψεις ή συναισθηματικό αυτοέλεγχο. Αν εκφοβίσουν κάποιον σωματικά, ψυχολογικά ή με άλλο τρόπο, είναι φυσικό να αναρωτιόμαστε πρώτα: «Τι έκανα για να συμβεί αυτό;». «Έδωσα ένα μήνυμα ότι θέλω να με πληγώνουν;» «Τιμωρούμαι για κάτι που δεν έπρεπε να είχα κάνει;». Είναι σύνηθες να ρίχνουμε το φταίξιμο στον εαυτό μας. Αυτή είναι μια υγιής αντίδραση, αλλά μπορεί να μας αφήσει ευάλωτους σε εκείνους που είναι έτοιμοι να επωφεληθούν.

Οι εκφοβιστές δεν διακατέχονται από αυτοσυγκράτηση. Είναι πρόθυμοι να βλάψουν τους άλλους για να πάρουν αυτό που νομίζουν ότι χρειάζονται απεγνωσμένα ή απλά να νιώσουν ανώτεροι από ένα άλλο άτομο. Πρόσφατες έρευνες δείχνουν ότι οι διαταραχές προσωπικότητας της ομάδας Β συνδέονται με «κυριαρχία, εκδικητικότητα και παρεμβατικότητα.» Αυτές οι προσωπικότητες ξεχωρίζουν ως έχουσες συγκεκριμένα διαγνωστικά χαρακτηριστικά που ταιριάζουν σε αυτή την έλλειψη αυτοσυγκράτησης:

• Ναρκισσιστικές προσωπικότητες: “Δεν έχει ενσυναίσθηση: δεν είναι πρόθυμος να αναγνωρίσει ή να ταυτιστεί με τα συναισθήματα και τις ανάγκες των άλλων”.

• Αντικοινωνικές προσωπικότητες: “Έλλειψη μεταμέλειας, όπως φαίνεται από την αδιαφορία ή την εκλογίκευση του να έχει πληγώσει, κακομεταχειριστεί ή κλέψει κάποιον άλλον»

• Οριακές προσωπικότητες: “Ακατάλληλος, έντονος θυμός ή δυσκολία στον έλεγχο του θυμού (π.χ. συχνές εκδηλώσεις θυμού, συνεχής θυμός, επαναλαμβανόμενοι σωματικοί καβγάδες) “4.

Πολλοί άνθρωποι ανέχονται τον εκφοβισμό, επειδή θεωρούν ότι το άτομο θα σταματήσει τελικά από μόνο. Αυτό συνήθως δεν συμβαίνει. Πρέπει να τους σταματήσει κάποιος ή κάτι άλλο. Δεδομένου ότι αυτή η συμπεριφορά είναι ενσωματωμένη στην προσωπικότητά τους, δεν πρόκειται να σταματήσουν μόνοι τους, γιατί απλώς δνε μπορούν! Αυτό τους δίνει τεράστια δύναμη εκφοβισμού.

Η δύναμή τους είναι ο συναισθηματικός εκβιασμός

Οι νταήδες συχνά λένε πράγματα που δεν βγάζουν νόημα. “Κανείς δεν θα σε αγαπήσει ποτέ όπως εγώ”. “Είσαι αποτυχημένη σε αυτή τη δουλειά”. Ωστόσο, είναι πειστικοί, καθώς αυτά που λένε, τα εκφέρουν με τέτοια ένταση που γίνονται πιστευτά. Ο φόβος είναι ιδιαίτερα πειστικός και οι νταήδες το γνωρίζουν αυτό. Παίζουν με τους φόβους και είναι αρκετά καλοί στο χειραγωγήσουν κάποιον.

Έχουν επίσης πολλή ενέργεια και είναι εμανές ότι διαθέτουν φυσική δύναμη. Το ονομάζω αυτό PEP: πρωτόγονη συναισθηματική δύναμη. Πριν αποκτήσουμε την ανθρώπινη γλώσσα, επικοινωνούσαμε κυρίως με μη λεκτικές μεθόδους, όπως γρυλίσματα και χειρονομίες. Οι εκφράσεις του προσώπου, ο τόνος της φωνής, η επίδειξη σωματικής δύναμης και η επίδειξη αυτοπεποίθησης μπορούσαν να είναι πολύ ισχυρές. Οι νταήδες εξακολουθούν να χρησιμοποιούν αυτές τις εκφοβιστικές μη λεκτικές τακτικές, οι οποίες τείνουν να προκαλούν φόβο και δέος.

Δεν συνειδητοποιεί κανείς, γιατί κάποιος υποκύπτει στον εκφοβισμό τους, παρόλα αυτά συμβαίνει

Όταν τα συναισθηματικά μηνύματα επαναλαμβάνονται ξανά και ξανά, ο εγκέφαλός τα απορροφά και μετατρέπονται σε αυτο-ομιλία. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο τα θύματα/επιζώντες της ενδοοικογενειακής βίας χάνουν τόσο συχνά την αυτοεκτίμησή τους, όταν απομονώνονται από τους φίλους και την οικογένεια από έναν βίαιο σύντροφο. Ονομάζω αυτή τη συναισθηματική επανάληψη στην απομόνωση – τη θεωρία μου ERII. Η δύναμή της προέρχεται από το γεγονός ότι δεν έχουμε επίγνωση της δύναμής της.

Πιστεύουν τον εκφοβιστή, όχι το θύμα 

Ίσως η πιο σοκαριστική πτυχή της συμπεριφοράς του εκφοβιστή όταν εμπλέκονται άλλοι είναι ότι πολλοί από αυτούς πιστεύουν την ιστορία του εκφοβιστή για το θύμα του. Οι φίλοι, η οικογένεια και οι επαγγελματίες μπορεί να πιστέψουν αυτές τις ιστορίες χωρίς ποτέ να τις ελέγξουν, επειδή λέγονται με συναισθηματική ένταση.

Συμπέρασμα

Στον σημερινό κόσμο, όλοι πρέπει να μάθουν τη δυναμική της εκφοβιστικής συμπεριφοράς και να αποφεύγουν να πιστεύουν χωρίς αμφισβήτηση τις συναισθηματικές αφηγήσεις. Κρατήστε ανοιχτό μυαλό και προσέξτε ποια πλευρά παίρνετε σε μια σύγκρουση. Κοιτάξτε κάτω από την επιφάνεια, ειδικά όταν οι πηγές των πληροφοριών σας είναι μακρινές και άγνωστες, όπως το διαδίκτυο και τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.