Τις τελευταίες μέρες, η ελληνική κοινωνία έχει γίνει μάρτυρας μίας πρωτόγνωρης φυσικής καταστροφής, με τις περιβαλλοντολογικές συνέπειες να είναι πρωτοφανείς για τη σύγχρονη εποχή. Μία τεράστια έκταση δάσους κάηκε και μαζί της κάθε μορφή ζώης, όπου κατοικούσε σε αυτήν, όπως και όλα τα οφέλη που μας προσφέρει η άμεση επαφή μας με τη φύση.

Τα προτερήματα δεν αφορούν, όμως, μόνο τη διατήρηση της φυσικής μας κατάστασης, αλλά και τις ευεργετικές επιδράσεις που αποφέρει η επαφή με το περιβάλλον στην ψυχολογία μας. Μία άλλη – όχι και τόσο γνωστή – θετική επίδραση, είναι ο τρόπος που επικοινωνούμε μέσα στην κοινωνία. 

Σωστά, καταλάβατε. Μία νέα μελέτη, η οποία δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Environment and Behavior, πιστοποιεί ότι, οι άνθρωποι που είναι πιο κοντά στη φύση, τείνουν να έκφέρουν ισότιμες απόψεις για το κοινωνικό γίγνεσθαι, καθώς η έκθεση στη φύση μπορεί να μειώσει τον προσανατολισμό στην φεουδαρχική νοοτροπία.

Σύμμφωνα με τον επικεφαλής της μελέτης Henry Kin Shing Ng του Πανεπιστημίου του Χονγκ Κονγκ, «τα ψυχολογικά οφέλη της έκθεσης στη φύση είναι εξίσου σημαντικά. Το φυσικό περιβάλλον ενισχύει  τη κοινωνική και ψυχολογική ευημερία των ανθρώπων».

Οι ερευνητές επικεντρώθηκαν για το πώς η σχέση ενός ατόμου με το φυσικό περιβάλλον σχετίζεται με τον προσανατολισμό του στην κοινωνική κυριαρχία, ένα χαρακτηριστικό της προσωπικότητας που συνδέεται στενά με τον αυταρχισμό.

Ερευνητική Ομάδα

«Ενώ η προδιάθεση σύνδεσης με τη φύση σχετίζεται προφανώς με τον περιβαλλοντισμό, λιγότερα είναι γνωστά για τη σχέση της με τη συμπεριφορά και τις στάσεις των ανθρώπων στην κοινωνία. Εάν ένα άτομο μπορεί να συμπάσχει με τη φύση, όπως ένα απειλούμενο είδος, δεν θα πρέπει να προκαλεί έκπληξη το γεγονός ότι δείχνει επίσης ευγένεια στους συνανθρώπους του, όπως στις περιθωριοποιημένες ομάδες στην κοινωνία»

Οι ερευνητές διεξήγαγαν δύο μελέτες, χρησιμοποιώντας 157 συμμετέχοντες που προσλήφθηκαν μέσω του Amazon Mechanical Turk και 300 συμμετέχοντες που προσλήφθηκαν μέσω του Prolific, οι οποίες διαπίστωσαν ότι όσοι σημείωσαν υψηλότερη βαθμολογία στη βαθμίδα σύνδεσης με τη φύση, έτειναν να σημειώνουν χαμηλότερη βαθμολογία στη βαθμίδα της κοινωνικής κυριαρχίας. Με άλλα λόγια, οι συμμετέχοντες που συμφωνούσαν με δηλώσεις όπως «συχνά αισθάνομαι μια αίσθηση ενότητας με τον φυσικό κόσμο γύρω μου» έτειναν να διαφωνούν με δηλώσεις όπως «ορισμένες ομάδες ανθρώπων είναι απλά κατώτερες από άλλες ομάδες».

 Στους συμμετέχοντες ανατέθηκε επίσης – τυχαία – να δουν μία από πέντε περιβαλλοντικές σκηνές, οι οποίες διέφεραν ως προς το επίπεδο των πόρων και της ασφάλειάς τους. Τους ζητήθηκε να γράψουν τουλάχιστον δύο προτάσεις που να περιγράφουν πώς θα ενεργούσαν και πώς θα ένιωθαν αν είχαν μείνει μόνοι τους στο περιβάλλον για τρεις ημέρες.

Οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι εκείνοι, που έβλεπαν τον εαυτό τους ως μέρος ενός φυσικού περιβάλλοντος, σε αντίθεση με ένα αστικό τοπίο, έτειναν να έχουν μειωμένο προσανατολισμό κοινωνικής κυριαρχίας, γεγονός που υποδηλώνει ότι η έκθεση στη φύση μειώνει την τάση της «εξουσιαστικής» ανωτερότητας. 

Τα ευρήματα συμφωνούν με προηγούμενες έρευνες, οι οποίες διαπίστωσαν ότι οι άνθρωποι με μεγαλύτερο προσανατολισμό στην κοινωνική κυριαρχία τείνουν να συμμετέχουν λιγότερο σε φιλοπεριβαλλοντικές ενέργειες, καθώς θεωρούν πως δεν συγκαταλέγονται στις προτεραιότητές τους.

Αφήστε μια απάντηση