Έρευνα-εφιάλτης του ΜΙΤ από το 1972 «είδε» την κοινωνικοοικονομική αναταραχή του 21ου αιώνα

Το μακρινό 1972, μια ομάδα στο Τεχνολογικό Ινστιτούτο της Μασαχουσέτης (MIT) προέβλεψε ότι η – με κάθε κόστος- οικονομική ανάπτυξη την οποία έχουν βάλει ως πρωταρχικό στόχο οι σύγχρονοι άνθρωποι που αδιαφορούν για τις περιβαλλοντικές και κοινωνικές επιπτώσεις της ακατάπαυστης εκβιομηχάνισης, θα οδηγήσει στην κατάρρευση της παγκόσμιας κοινότητας μέχρι τα μέσα του 21ου αιώνα. 

Μια νέα μελέτη που ήρθε πρόσφατα στο φως της δημοσιότητας από την KPMG, διαπίστωσε πως το ενδεχόμενο αυτό πιθανώς αργά ή γρήγορα να γίνει πραγματικότητα. Σύμφωνα με τoν Γκάια Χέρικτον , Sustainability and Dynamic System Analysis Lead στην KPMG, η νέα μελέτη προσπάθησε να αποδείξει εάν οι προηγούμενοι ισχυρισμοί της ομάδας του ΜΙΤ είναι πράγματι βάσιμοι. Για το λόγο αυτό, χρησιμοποίησε ένα παγκόσμιο μοντέλο προσομοίωσης που αναλύει πώς ακριβώς έχει εξελιχθεί ο κόσμος σε όλους τους τομείς από το 1972 μέχρι και σήμερα.

Ο Χέρικτον εξέτασε 10 βασικές μεταβλητές, όπως τον πληθυσμό, τη βιομηχανική παραγωγή και τη συνεχή ρύπανση, και διαπίστωσε πως η επιχειρηματική μας νοοτροπία θα προκαλέσει μείωση της οικονομικής ανάπτυξης μέσα στην επόμενη δεκαετία. Τα δεδομένα έδειξαν και κάτι ακόμη, ίσως πιο τρομακτικό. Ο κόσμος μας θα μπορούσε να βιώσει μια πλήρη κοινωνική κατάρρευση έως το 2040. Η συνολική κατάρρευση της κοινωνίας θα σήμαινε απότομη μείωση της ποιότητας ζωής, της παραγωγής τροφίμων, της βιομηχανικής παραγωγής και, τελικά, ολόκληρου του ανθρώπινου πληθυσμού.

Η ομάδα του MIT είχε οδηγηθεί στο συγκεκριμένο συμπέρασμα χρησιμοποιώντας ένα πρόγραμμα υπολογιστή που ονομάζεται World1 και ανέλυσε δεδομένα από το 1900 και μέχρι και προοπτικά στοιχεία έως το 2060. Σε ένα βίντεο των ευρημάτων του 1972, ο Τζέρι Φόστερ του MIT, ο οποίος ανέπτυξε το World1, αποκάλυψε τον τρόπο με τον οποίο οδηγήθηκε σε αυτό το συμπέρασμα. Ένα άλλο παράδειγμα που χρησιμοποίησε ήταν η ποιότητα ζωής, η οποία αυξήθηκε ταχύτατα μέχρι τη δεκαετία του 1940 και στη συνέχεια μειώθηκε μέχρι το 2020.

Ωστόσο, το μοντέλο αναγνώρισε επίσης το 2020 ως σημείο αιχμής για τον πολιτισμό.

«Περίπου το 2020, η κατάσταση του πλανήτη γίνεται εξαιρετικά κρίσιμη. Εάν δεν κάνουμε τίποτα γι ‘αυτό, η ποιότητα ζωής μας μπορεί να αλλάξει κατά 180 μοίρες», είχε δηλώσει τότε ο Φόστερ.

«Η ρύπανση έχει αυξηθεί τόσο που θα αρχίσει να σκοτώνει ανθρώπους, κάτι που με τη σειρά του θα κάνει τον πληθυσμό να μειωθεί. Με αυτά τα δεδομένα, περίπου το 2040 έως το 2050, η ζωή όπως τη γνωρίζουμε σήμερα θα σταματήσει να υπάρχει» προειδοποιούσε.

Το συμπέρασμα που προκύπτει είναι ότι, η συνεχιζόμενη ανάπτυξη, δεν είναι δυνατή. Αν και η προσομοίωση του 1972 δείχνει ότι η κοινωνία είναι καταδικασμένη, η μελέτη του Χέρικτον προσθέτει ότι η τεχνολογική πρόοδος και η επένδυση περισσότερων χρημάτων σε δημόσιες υπηρεσίες πρόνοιας, θα μπορούσε να μας γλιτώσει από μια επικείμενη καταστροφή. Ωστόσο, η ανθρωπότητα θα πρέπει να καταβάλει μεγάλες προσπάθειες την επόμενη δεκαετία για να προλάβει τις εξελίξεις αυτές και τελικά να αποτρέψει ένα ζοφερό μέλλον.